Nowe druki to wydawnictwa wydane po 1800 roku. W związku z ogromnym zakresem chronologicznym, jaki obejmują, dostrzegamy w nich ogromną różnorodność nie tylko ze względu na zmianę pokoleniową autorów, ale również nowe techniki drukarskie i introligatorskie oraz przebudowującą się rzeczywistość. Druki opublikowane do lat 40. XIX wieku często niewiele różnią się od swoich poprzedników, tzw. starych druków. Natomiast te wydane już po 1918 roku zbliżają się swoim wyglądem do książek niemal współczesnych. W związku z ową różnorodnością możemy podziwiać wiele perełek wydawniczych i introligatorskich. Zwłaszcza w produkcji przełomu wieków odszukujemy ekskluzywne i rzadkie wydawnictwa Altenberga. Nie brakuje również typowych dla tego okresu wydawnictw Gebethnera i Wolffa czy Jana Konstantego Żupańskiego. W księgozbiorze znajdują się liczne utwory romantyków i pozytywistów, w tym pierwsze wydania. Oczywiście są to dzieła Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Cypriana Kamila Norwida, Zygmunta Krasińskiego, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Elizy Orzeszkowej, Henryka Sienkiewicza.
Choć współczesne zbiory nigdy nie były najcenniejsze dla właścicieli Biblioteki, to gromadzili je roztropnie, tak że dziś możemy powiedzieć, iż nie brakuje w nich arcydzieł epoki. Ponadto odnajdujemy tu druki emigracyjne rzadkie i ważne dla historii naszego narodu. Dziś wpływy do zbioru nowych druków są największe spośród całości zbioru bibliotecznego, choć nie stanowią całej produkcji wydawniczej w Polsce, nawet w zakresie humanistyki. Wynika to z olbrzymiego ruchu wydawniczego, który rozkwitł po II wojnie światowej. Nic więc dziwnego, że dziś liczy on około 230 tys. woluminów, w tym około 36 tys. druków wydanych w latach 1800-1899.