Profesor Marceli Kosman, dyrektor Biblioteki Kórnickiej PAN w latach 1978-1982, powiedział, że „dla celów dokumentacyjnych i historycznych gromadzimy druki Solidarności, które w przyszłości pozwolą na wszechstronne naświetlenie bieżących wydarzeń”. W ten sposób Biblioteka Kórnicka rozpoczęła proces najpierw oficjalnego gromadzenia wydawnictw bezdebitowych, a między 13 grudnia 1981 roku a 1989 rokiem w sposób nielegalny, m.in. dzięki pracownikom sympatyzującym z „Solidarnością”. Udało się w ten sposób zgromadzić potężną kolekcję, którą można ocenić śmiało jako jedną z ciekawszych w polskich zbiorach, przy okazji bardzo dobrze opracowaną i zinwentaryzowaną. Biblioteka posiada ponad 450 druków zwartych, 2629 woluminów czasopism, 683 szt. druków ulotnych, odezw itp., 73 plakaty. Dzięki współpracy z poznańskim Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej większość zbioru została zdigitalizowana, co nie tylko ułatwia w sposób znaczący udostępnianie, ale również ma na celu ochronę jakże cennych zbiorów.