Sprawa ponownego utworzenia rozwiązanej przez Sejm Czteroletni Rady Nieustającej pojawiła się w kwietniu - po deklaracji zaborców z 9 kwietnia 1793 roku - kiedy to biskup inflancki Józef Kossakowski przekonał Sieversa, że sejm winien być zwołany przez króla "albo przez senatus consilium po dawnemu, albo przez Radę Nieustającą". Por. Ł. Kądziela, Efemeryczna Rada Nieustająca z wiosny 1793 roku, "Wiek Oświecenia", 9, Warszawa 1993, s. 175 i n. Rada formalnie została powołana do życia 20 kwietnia 1793.