|
|
| |||||||||
|
Jaśnie Wielmożnego Krasnodębskiego Posła liwskiego na sesyi sejmowej dnia 16 sierpnia 1793 roku Najjaśniejszy Królu i Prześwietne Sejmujące Stany! Nie jest to dowodem uporczywości, ani oznaką chęci mitrężenia czasu, kto będąc wiernym przekonaniu swemu, jego prawidłami rządzić się usiłuje. Projekt śrzodowy JW. Biskupa chełm. lubo kilkokrotnym głosem Króla Imci był wsparty, żądałem jednak, by wziętym był do deliberacyi z następnych przyczyn: Nie mam tu chęci zastanawiać się nad tym, że JW. Ambasador rosyjski nie wyjednał u nas, ale gwałtem wymusił na nas, deputacyą do traktowania z nim w celu zmniejszenia kraju naszego. Bo ta szkoda nasza może przynajmniej niektórych łechtać jeszcze choć w imaginacyi, ukazującemi się światełkami jakiegoś przyszłego dobra spodziewanego, z przywidzianej połączenia siły naszej z siłą rosyjską węzłem aliansu. Ale mówiąc co do materyi pruskiej, co my upatrywać dla siebie dobrego możemy z żądanej w projekcie wzmienionym interwencyi tego ambasadora? i jeszcze za zręcznością wykazanej. JW. Ambasador wszystkiemi siłami popierał i popiera interes zaboru pruskiego, a to nie w sposobie rady, ale nakazu, podając noty w tonie panowniczym, z umieszczonym napomnieniem; nie jak do narodu wolnego, ale jak do prowincyi hołdującej Moskwie. Jakże ten, co ma w tym interes, co nas do negocyacyi z dworem pruskim nagli, może być nam w czym użytecznym? I co dobrego po widzialniejszym i mocniejszym, bo prawnym wpływie jego w tę negocyacyą, obiecywać sobie możemy? Owszem twórcę tego zaboru wciągając w tę czynność, zmniejszamy tym samym zdaje mi się moc sobie poprawiania samowolnie czynów deputacyi negocyującej z Prusakiem. Z tych tedy powodów nie zdaje mi się być potrzebą, żądania pomocy ambasadora rosyjskiego. W spóźnianiu zaś jak nadłużej negocyowania z Prusakiem jedyną tylko upatruję jeszcze nadzieję ulepszenia doli naszej, i o takową zwłókę wielce upraszam.
| |||||||||||
|
|
|
|
