Przymówienie się [str. 99]

JW. Gosławskiego

Posła wdztwa sandomirskiego

dnia 12 augusta

Gdybym nie tłumaczył pobudek, które mnie zniewalają do przymówienia się w podanym przez JW. Rożańskiego zaleceniu - sprawiedliwość i dobroć onego skarb oszczędzająca, do czyjegoż serca nie trafi? Ten bowiem tylko na nadgrodę zarabia i ma prawo o nią upomnieć się, kto obowiązki urzędowania w swoim powołaniu wiernie dopełnia.

Duch osobistej niechęci mym ustom nie przewodniczy.

Głos cnoty, miłość Ojczyzny, wstręt sercu memu do niej nakazały, ubogi skarb, radzący oszczędność za poparciem onego jest mi pobudką, wytłumaczywszy rzetelność onej, uzbrojony tarczą prawdy, bezwzględny na osobistość, nie uległy nikomu mówić zaczynam, nie zważając bynajmniej, czyli prawdą nie obrażę kogo.

Ojczyzna w smutnym położeniu - Ojczyzna do każdego woła o ratunek. Ichmć hetmani i generał artyleryi koronni, w takim momencie wojaż przedsięwzięli. - Przebóg! Czyliż ubogim tylko ratować Ojczyznę kolej przeznacza? Czyliż ubogiego na to los sporządził, aby co rodzaj magnatów szkodliwego Ojczyźnie utworzył, ubogi od Ojczyzny nieszczęścia odwracał? Któż uwił dzisiejsze nieszczęść pasmo? kto jest sprawcą onego, kto żebrał u oręża obcego pomocy? jeśli nie rodzaj magnatów.

Ci Imchmość przyniósłszy do Ojczyzny nieszczęścia, owoców onego z nami kosztować unikają, porzuciwszy obowiązki swego urzędowania. Współczesnych złorzeczenia, słusznie ich spokojność życia wszędzie prześladować powinny, potomność pewnie popioły nawet ich przeklęctwem okryje. - Obywatelstwo i przywiązanie do Ojczyzny nie w wymowie ani listach pisanych, przed oczyma prawdy nie wydaje się i owszem jest to fałszywa maska, pod którą duma ukryć się usiłuje.

Wiem zapewne, że o pensyi nie zapomną i być może, że najpierwej ją sobie zapłacić nakażą i na toż grosz z pracy i ubóstwa jednych wyciśniony dawany być ma, by drugich dumę podsycał. - Czemuż nie temu co życiem Ojczyznę bronił, wymiar wysłużonej nadgrody widzielonym być nie ma, której u nas wyżebrać dotąd nie może, dopókiż mówię przed swemi, co im los obszarny majątek posięść przeznaczył, płaszczyć się i ich dumie ulegać będziemy.

Nie obfity w pochwały dla nikogo i prawdziwie mam sobie za chlubę, dla hetmanów littich oświadczyć z miejsca mego szacunek. Pierwszy w początkowym sejmowaniu, obok wysokiej znajomości sztuki wojennej, dowiódł gorliwość swoją o dobro Ojczyzny, ofiarując z powołania swojego na jej obronę i życie. - Drugi od wzięcia buławy nieodstępny obrad sejmowych. - umieć będzie prowincya moja dla ich obywatelstwa i powołania czuć szacunek i wdzięczność. Kończąc moje przymówienie się proszę was Najjaś. Stany byście dowodząc nieuległość magnatom, to zalecenie bez deliberacyi, jako naturze onego nie służącej nieodwłócznie przyjąć raczyli.