Z uwagi m.in. na to, że przywódcy konfederacji targowickiej nie chcieli wziąć na siebie odpowiedzialności za formalną akceptację ratyfikacji rozbioru, Generalność uchwaliła dnia 14 czerwca, że marszałkowie konfederaccy i ich zastępcy nie powinni starać się o laski sejmowe. W tej sytuacji wybór Stanisława Bielińskiego na marszałka sejmowego był już 15 czerwca, a więc na dwa dni przed zebraniem się stanów, przesądzony. Por. też Ł. Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 138.