Obrady w połączonych izbach stanowiły nie tylko rezultat znikomej liczby senatorów, którzy zjawili się w Grodnie. Likwidacja sejmu dwuizbowego była składnikiem reformy sejmu, planowanej przez Sieversa (por. szerzej Ł. Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 110 i n.). Konstytucja pt. "Sejmy" przygotowana jeszcze na wiosnę przez targowiczan i oblatowana w Grodnie 23 listopada 1793 r. (por. B. Czart. rkps 982, s. 344) utrzymywała co prawda konstrukcję dwóch stanów sejmujących, ale wyraźnie nakazywała obrady "w jednej izbie sejmowej" (VL X 136). Praktyki tej przestrzegano od początku obrad.