Konstytucja pt. "Porządek sejmowania" z 1768 r. (por. VL VII, 614) stała na gruncie rygorystycznego rozróżnienia materii status od materii ekonomicznych jako podstawy trybu jednomyślnego lub większościowego trybu podejmowania uchwał. Wyrażała tradycję sejmowania, kiedy podkreślała, że dzieło sejmu stanowi jedną całość, co znaczyło, że oblatowanie stało się możliwe dopiero po zakończeniu sejmu. Rota przewidziana dla Bielińskiego zapewniała mu większą prerogatywę.