Głos

Jaśnie Wielmożnego Imć Pana Buchowieckiego Chorążego i Posła Brzeskiego Lit.

w Izbie Sejmowej na dniu 24 Junii miany

Najjaśniejszy Królu P.M.Miłł!

Prześwietne Rzpltej Skonfederowanej Sejmujące Stany!

Z kolei w tej tu obrad naszych świątyni, kiedy mi mówić dostaje się honor, wedle instrukcyi od Województwa mojego mnie danej, podnoszę głos mój jako Poseł wraz z kolegami mojemi, z głębokim od współbraci naszych Waszej Królewskiej Mości P.N.Miłł. podziękowaniem, równie za troskliwe jego dla zaradzenia o podźwignienie już do ostatka zguby nachilonej Ojczyzny naszej przez wydane na Sejm teraźniejszy uniwersały starania, jako i zachęcania do ratowania onej w jakich być może sposobach.

Niosąc więc od współbraci naszych winny dla Waszej Królewskiej Mości P.N.Miłł. hołd wierności i uszanowania, nie mogę nie czuć tej ogólnej dla całego narodu pociechy, którąś Wasza Królewska Mość P.M.Miłł. w głosie swoim na dniu onegdajszym omdlałe już i zdesperowane w tej tu Izbie wszystkich dobrotliwie raczył ożywić serca i umysły, kiedyś wzmieniając swój do Konfederacyi Targowickiej akcess, nie dla innego widoku, tylko że pod hasłem całości i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, deklaracyą Najjaśn. Imperatorowej Jejmci Rosyjskiej wspartej nastałą, cel swój oświadczyć raczył, właśnie w tym czasie, gdy od Dworów Petersburskiego i Berlińskiego noty w tej Izbie stronom zgromadzonym sejmującym przez JWW. Marszałków Sejmowego i W. X. nam komunikowane zostały.

Najjaśniejszy Miłościwy Królu! Najjaśniejsze Rzeczypospolitej Skonfederowanej Sejmujące Stany! Minął już czas wszelkiej pomyślności dla kraju naszego nadziei, już bohatyrskie serce Polaków zewsząd ściśnione, swojej waleczności przestrzeni nie mają, już na obalinach nie wydobytemi zawalonych nieszczęść gruzami, za trudno pomyślności zakładać strukturę, już na ostatek tak jest smutna Ojczyzna Nasza nieszczęśliwemi przywalona okolicznościami, że ją chyba Opatrzna Ręka Boska wydźwignąć i wydobyć spod nich potrafi.

Gdy jednak i wzrastające równie upadać, jako i upadające podnosić się za zrządzeniem Najwyższego zwykły Mocarstwa, jeszcze nam rozpaczać nie należy, jeżeli tylko styr mądrością w Europie najsławniejszego Króla Imci P.N.Miłł. nam przewodniczyć będzie.

Miłościwy Królu! Jeżeli kiedy, to teraz użyj dzielności, mądrości swojej, ażebyś tej sławy powagą mógł odwrócić klęski ostatnią zgubą grożące narodowi. Nie chcę ja tu powtarzać, że z równości wybrany ten tron osiadasz Miłł. Panie, nie chcę ci przypominać, że przez Pacta Conventa zaprzysiągłeś Rzpltej nie tylko wszystko w integralności utrzymywać, ale i awulsa rekuperować, bo tego z wielu odbytych głosów na dniu wczorajszym zacnych Posłów nasłuchałeś się do woli, pewny jestem aż nadto, że dobroczynne serce Waszej Królewskiej Mości P.N.Miłł. i z krwi, którą nosisz w żyłach Polaka, i dla epoki panowania swojego, zawsze rozszerzać raczej, aniżeli umniejszać pragniesz granice państwa, ale chcę tylko, że gdy ani potęgą wojska, ani mocą skarbu wydźwignąć narodu swojego nie możesz, ażebyś dzielnością twojej mądrości u wielkomyślnej Imperatorowej Jejmci Rosyjskiej tak dawnej aliantki naszej, która wspaniałość niezwyciężona w wieku teraźniejszym zapewne i piędzi ziemi od niewinnego sobie narodu żądać nie może, jako też u Króla Imci Pruskiego, równie nam aliansem swoim całość Rzpltej zapewniającego, a nadto ostatnim 1775. roku traktatem zabeśpieczającym, zmolifikować potrafił.

Że zaś JWW. Ministrowie Pełnomocni Rosyjski i Pruski powtórnie podanemi do Laski notami nieodwłócznej przeznaczenia delegacyi do ułożenia traktatu z temiż Dworami nalegają, Sejmujące Stany, życzyłbym więc z miejsca mojego, jako w materyi tak ważnej, dla dokładniejszego porozumienia się Stanom użyć deliberacyi.