Przymówienie się in turno

Józefa Rokitnickiego

Posła płockiego

dnia 17 sierpnia 1793 w Grodnie w materyi ratyfikacyi zaboru kraju dla Rosyi

Najjaśniejszy Królu, Panie Mój Miłościwy!

Prześwietne Rzpltej Skonfederowane Sejmujące Stany!

Wśrzód niewoli i gwałtu, który nas uciska, wyzuci ze wszystkich ratowania nieszczęśliwej Ojczyzny sposobów, co jeszcze naszej pozostaje własności, to ukochanej oddać winniśmy matce.

Wydarte nam wojsko, sama niemoc naszemu zostawiona dziedzictwu, już nie jesteśmy w stanie, aby kazawszy przemówić broni, do broni, gwałt gwałtem odpieraliśmy, lecz jeszcze mamy broń, która nie raniąc zwycięża, nie zabijając pokonywa. Mamy, Stany Najjaśn., cnotę, mamy męstwo umysłowi Polaka wrodzone; ta twierdza bezpieczeństwa naszego żadnym nie pokonana orężem, gdy jej tylko puścić się nie zechcemy, najtwardsze skruszywszy groty, może nas właściwej zostawić egzystencyi.

Stań dobry Królu w mocnej determinacyi, wy Stany Najjaśniejsze, nieugiętym umysłem pokażcie się na wszystko rezolwowanemi; przeciwność, co się na czas przeciw nam uwięzła, nie będzie tak trwać srogą na wieki. Niech złośliwy miecz przelewa niewinną, i w upokorzeniu szlachetną krew polską; niech w niej farbuje swe ręce, niech płoną ogniem uciskającego niewinność i cnotę polską żołnierza, potencyi przyjaźń nam winnej, domy krajów Rzpltej, niech ta ojczysta ziemia stanie się bezludną i pustą jaskinią. Sprawiedliwość chodząc po mogiłach cnotliwych Polaków, odwiedzając pieczary reprezentujące ślad okrutnej przemocy, wołać zemsty będzie, litość przemówi za nami, a szlachetność naszą i mężne za Ojczyznę krwi przelanie, potomność laurem wiekami nieskończonej wieńczyć będzie sławy; a ta sama, mówię ręka, która nas gnębiła, każe oku drogo sumnienie kosztującą uronić łzę nad nami.

Podpisanie ratyfikacyi dla Rosyi nic nam lepszego nie obiecuje, wystawia tylko dwa widoki, z których jeden obierać mamy, to jest albo ginąć ze sławą, nie podpisawszy ratyfikacyi, albo zgubić Ojczyznę przez podpis, zostawiwszy sobie w udziele hańbę.

Ojczyzno kochana! Ja tej, jaka mi za tobą pozostaje, używam broni, a gdy nią pokonać nie mogę twojego nieszczęścia, przykładać się przynajmniej do niego nie umiem, i piszę się negative.